Çanakkale Zaferi ve Şehitlerini Anma Günü..Çanakkale; Türk'ü tarihten ve hatta beşeriyet hafızasından söküp atmaya ahdetmiş düşman karşısında, Türk'ün “göğsündeki kat kat îmanla” ve kanının her damlasıyla verdiği cevabın destanıdır..Kanlarıyla, canlarıyla düşmana geçit vermeyen aziz büyüklerimizin verdiği o büyük mücadelenin hikâyelerinden sadece birini hatırlatmak istiyorum.1'nci Kolordu, 1'nci Tümen, 7'nci Alay, 3'ncü Tabur, 1'nci Bölük Çavuşu, Denizli İli, Çivril Kazasının Madenler Köyünden Kadir Oğlu Mehmet, Conkbayır ve Seddülbahir çarpışmalarında büyük kahramanlıklar göstererek düşman tarafından atılan bombaları patlamadan yine düşmana atmak suretiyle üstün cesaret ve kahramanlık göstermiştir.Yine böyle bir bombayı alarak düşman üzerine atacağı sırada her nasılsa birden bire patlayan bombadan sağ el bileğini kaybetmiştir.Hastanedeki yatağından tabur komutanına gönderdiği mektupta;“Muhterem Komutanım,Sağ kolumu kaybettim, zararı yok, sol kolum var. Onunla da pekâlâ iş görebilirim. Beni üzen şey; yaramın kapanmamasından dolayı kıta’ma katılamamam ve düşmanla çarpışamamak. Hastaneden kurtularak harbe iştirak edemediğim için, beni mazur görünüz, affediniz, muhterem komutanım”..Conkbayırı ve Seddülbahir Savaşı’nda övgüye değer büyük kahramanlıklar sebebiyle Mehmet Çavuş'a iki harp madalyası verilir..İşte bu mücadele ruhuyla 1915'de Çanakkale geçilmedi..Bu aziz kahramanların kararlılığı sayesinde Türkiye Cumhuriyeti Devleti kuruldu..Çanakkale Zaferinin 106. senesinin kutlandığı bu günde ise kimin ne istediği belli değil..Üzerimize ölü toprağı dökülmüş gibiyiz..Kişiliksizlik, ilkesizlik, edepsizlik, yalancılık, ahlaksızlık, cahillik almış başını gidiyor.Bu vatan, mabedimizin göğsüne namahrem eli değmesin diye;Toprağının her karışını kanı ile sulayan, bizler için canını veren, kolu bacağı kopup eksik kalan, anasız babasız kalıp öksüzlüğünü yetimliğine katan insanların son nefeslerine kadar iman gücü ile mücadele ederek bıraktığı mukaddes bir emanettir.Son söz olarak soruyorum..O aslan yürekli şehitler bu vatan için destanlar yazdılar. Peki onların torunları neyin destanını yazıyorlar?Etmeyin Yazıktır..Ne olur bir daha 'Namahrem eli değmesin topraklarımıza''..